Love Behind the Letter

LOVE BEHIND THE LETTER

By: Ryan Aban

Chapter 1

                     

                      Good Morning!?

                       

                       Ano nga palang maganda sa morning!? Nakakainis. . nabasa pa kasi niya. Siguro kinuha ni Arianne ang letter. Siya lang naman kasi ang nangingialam ng gamit ko. Nahihiya na talaga akong humarap sa kanya. Maski magpakita ayaw ko na. .wew!? anu kayang magandang gawin para hindi kami magkakita? Tssk!! Magkatabi pala kami sa first subject namen, umabsent na lang kaya ako para di niya ako makita. Naisip ko na madami pala kaming gagawin ngayong araw kaya hindi pala ako pwedeng umabsent. Haaay! Ano kaya!? Nag-isip ako. . .

                    

                     1ng minutong pag-iisip . . .

                     2ng minutong pag-iisip . . .

                     3, 4, 5ng minutong pag-iisip . . . Diko napansin na napadpad na pala ako sa bintana ng kuwarto.

                    

                    Sige na nga papasok na lang ako. Haharapin ko na lang sya ng sa ganun di na ako mahihiya sa susunod pang-araw. Pero natatakot ako. Kinakabahan akong magpakita sa kanya, pati na rin sa mga kaklase ko. Aasarin nanaman nila ako. Hahaha! Sing wirdo may gusto? Bigla ko na lang naisip. Masama bang mapokus sa pag-aaral? Okey!? Tama yata sila.

                     Pumasok ako. Kainis! Umpisa palang, papunta palang ako, nakita ko siya. Nakatayo sa harap ng tindahan na kung saan doon una kaming nagkakilala. Tindahan iyon ng mga cupcakes. Kainis! Paano ako makakapunta sa school, eh wala namang ibang daan papunta sa school kundi kailangang muna dumaan sa tindahan para makapunta sa kinaroroonan. Haaay! Kailangan kong mag-isip ng paraan.

 [isip-isip-isip]

                       1ng minuto . . .

                       2ng minuto . . .

                       3, 4, 5ng minuto . . . Alam ko na!!

                      

                       Lumabas ako sa macdonalds, suot ang wig na kulot-kulot at shades na talaga namang matatakpan ang kagwapuhan ko . . . Haha! “Nakapagbiro pa sa lagay na to. Siguro naman di na ako makikilala, bumili pa naman ako. Sayang pera ko kapag nakilala pa ako”. Dire-diretso akong naglakad patungo sa school. Kinakabahan at ni minsan hindi ko nilingon si Jhoyce, natatakot kasi ako na baka mahalata nya ako.

***

                Haaay! Salamat nakahinga rin ako ng malalim! Kala ko makikita at malalaman niya na ako ang nakasuot ng nakaka-disguise na damit. Kahit napilitan lang ako isuot iyon kasi malayong-malayo sa itsura ko. Katamtaman lang naman ang tangkad ko. Maputi sabi ng ibang tao. Medyo singkit, bilog ang mukha at medyo long ang hair ko. Hahaha! By the way, biglang napaisip ako. . . Bakit kaya nandun si Jhoyce? Na para bang may kung sinong hinihintay. Hinihintay ba niya ang boyfriend niya? Haaay! Naku!! Nakakaloko naman . . Hindi pala kailangang mag-expect na ako yung hinihintay niya. Dahil simula nang nagka-boyfriend siya ay parang nakalimutan na namin na magkaibigan pala kami. Namiss ko na tuloy ang mga araw na hinihintay niya ako sa tuwing nauuna siya at hihintayin ko siya kung mauna man ako. Haaay! Naku! Simula din pala nun ni hindi niya na ako tinawag sa pangalan ko.

                 Hoy!! Ano? Sasabay ka ba sa amin ni Reniel? Tara na . . .

                Baka magalit yun sa akin. . . hoy ano!?

[Biglang nag-flashback] Bigla ko na lang naisip ang huling araw na kinausap niya ako. Huling araw na kung saan ay nawindang ako. . .

***

                 Break Time na . . .

Masayang naghiyawan ang mga kaklase ko. Bukod sa kainan na ay dito namin makakasama ang aming mga minamahal. Merong mga magkakaibigan. Meron rin namang mag-girlfriend o magboyfriend. Dito lang kasi ang oras ng bonding. Oras na kung saan, nagtatawanan, nagkukwentuhan tungkol sa bagong chikka at higit sa lahat ay mga may magkarelasyon na nagsusubuan na parang wala nang bukas. Samantala ako, malungkot, mag-isa, at nagseselos sa taong mahal ko. Nagseselos habang nakikita ko siyang masaya sa piling ng iba. Haaay! Dati laging nakukumpleto ang araw ko, pero ngayon au humihiling na SANA NGA mangyari ulit yon . . .

***

             Nagturo ang teacher ko. . . hanggang sa last subject namen nagkakailangan pa rin kami. Di ko alam kung guilty ako sa sulat na nabasa niya o dahil alam ko na alam niya na. Alam nya na may gusto ako sa kanya. Pipilitin ko na lang na iwasan sya. Pipilitin ko ring kalimutan siya at baka patuloy pa akong mahulog sa kanya.

             Uwian na . . .

             Mabilis akong lumabas ng pinto . . . umuwi ako kaagad. Ayaw kong magpakita sa kanya dahil sa nararamdaman ko.

-Jhoyce POV-

              Anu ba tong papel na to!? Ang dumi-dumi. Saan ba to nanggaling? Pero infairness sa sulat na to  . . . may laman at ang ganda ng sulat. Ba’t ba napunta napunta to sa bag ko? Sinong naglagay nito!? [binuksan ko ang papel]

              Dear Jhoyce . . .

              Ano to? Bakit pangalan ko ang nakalagay dito! Sinong sumulat nito? Kinakabahan ako at may konting excitement . . . ewan ko kung bakit. Siguro, baka sulat to ng mama ko galing probinsya. . o kaya naman sulat ng isang mahalagang kaibigan. Pagkatingin ko sa ilalim ng sulat ay may nakalagay na “nagmamahal, Ryan Aban”

               Totoo ba to!?

               Tanong ko agad sa sarili ko. Hidi ko akalain na isang katulad ni Albert Einstein na lalaki ay magsusulat ng ganito sa akin. Kung sa bagay, he’s cute and very genius. Sa totoo lang, gusto ko siya pero nahihiya ako. Kaya nga nahihiya akong lumapit sa kanya, haaay! Anong gagawin ko . . . hamaiak na isa lamag akong simpleng babae, BOBO, kundi alam lang ligawan dito ligawan doon . . heheh . . . Lagi nga akong pinapagalitan ng professor namin eh. . . simple lang naman ako. Sumusunod sa uso kaya laging bumibili ng gamit. Di naman katangusan ang ilong ko. Medyo matangkad at maputi ako na nababagay sa akin, haaay! naku . . . Naiinlove yata ako sa kanya. Nag-aalala na ako para sa nararamdaman ko. Hindi ako pwedeng mainlove sa kanya. Mayroon na’ko. Isa pa, masyado siyang matalino at maraming nagkakagusto sa kanya. Magkaibigan lang kami eh. Kuntento na ako. Dapat pala di ko nalang binasa to. Nahihiya na ako. Lalayo na lang ba ako?

                 Mabilis akong pumunta sa lugar kung saan matatagpuan ko siya. Pero bakit wala siya? Bakit wala akong makitang kumha ni Ryan? Nahihiya ba siya? Dahil nabasa ko na yung sulat niya o kaya naman ayaw niya na sa akin. Haaay! naku bakit wala siya? Sino ’tong lalakeng parang ngayon ko lang nakita. Grabeng kulot niya. Grabe ring laki ng salamin niya halos matakpan na ang mukha niya. By the way tama na nga ang pagki-critisize ko. Pasok na lang ako ng school.

                  Breaktime . . .

                  Kasama ko na naman ang wala kong kwentang B.f. Nalulungkot ako para sa kanya. Nag-iisa at malungkot siya. Walang kasabay kumain ni walang lumalapit sa kanya. Tabihan ko kaya siya? Ayt! Nandito pala B.f. ko. Pinokus ko na lang ang sarili ko sa aming dalawa ng B.f ko. Pinilit kong  maging masaya at sinubo ko ang pagkain na pilit ni Reniel na isubo sa akin. Napilitan lang ako. Nakokonsyensya sa ginagawa ko.

                   Next subject . . .

                   Nagturo ang prof . .

-Reniel’s POV-

                   Haay! Tapos na rin ako sa gawain ko. Makapasok na nga lang, namimiss ko na kasi ang mahal kong si Jhoyce, baka mag-alala na rin yun sa akin. Sabihin pa nun pinag-aalala ko siya. Baka miss na rin ako nun . . .

                    Pumasok na ako sa School . . .

                    Nasaan kaya si Jhoyce?

·         Pre! Si Jhoyce, nakita mo ba? Tanong ko sa kaklase ko.

·         Reniel, di ko alam eh, hanapin mo na lang . . sagot niya . . .

        Dahil namiss ko siya. Hinanap ko siya kung saan-saan. Pumunta ako sa canteen kung saan madalas siyang kumakain. Sa C.R ng girls na kung saan nagdala pa ng kahihiyan sa pagkalalaki ko. At sa library na madalas siyang tumatambay na kung saan madalas niyang nakakasama ang mga kaibigan niya. Halos nalibot ko na ata ang buong school, pero wala akong nakitang Jhoyce. Pumasok na lang ako sa room. Doon ko na siyang nakita at nakaupo. Dumating na ang prof namin at nagturo.

         Breaktime na . . .

         Nilapitan ko si Jhoyce upang sabay na kami pumunta at kumain. Ang saya ko talaga kapag kasama ko siya. Walang humpay na kasiyahan. Halos humihinto ang mundo ko kapag kasama ko siya. Tawanan dito, yakapan dito at subuan dito. Haaay! wala na akong hahanapin pa kundi nasa kanya na lahat ang gusto ko.

          Next subject . . .

          Uwian na . . .

          Pinuntahan ko agad si Jhoyce para sabay na kami umuwi. Ihahatid ko na lang siya para mas safe ang uwi niya.

-Arianne’s POV-

                        Tapos na rin ang training namin. Kapagod talaga maging volleyball player. Puspusan training namin. Malapit na kasi ang gaganaping contest sa ibang school eh. Kaya kailangang magpraktis para manalo.

                        Simple lang naman ako. May bangs, palakaibigan at humihiling ng perfect na tao para sa akin. Haaay! Di naman ako katangkaran pero, ewan ko . . . kung bakit may gusto ako kay Ryan. Samantalang maraming nagkakagusto sa akin. Hahaaay! Ano ba’tong imahinasyon ko. Maganda ba talaga ako?

                        Nagpahingan kami saglit. . . at pumasok na rin . . .

           Pumasok ko ng room, wala pa rin ang lalaking pinagpapantasyahan ko, san kaya yun pumunta? O late na naman yun. Dito nga lang muna ako. Magpapahinga at hihintayin ko na lang siya dumating. Maya-maya pa ay . . . . .Pumasok na ang hinihintay ko. As usual, walang araw na hindi ginagawang pagbabasa habang naglalakad. Shiii!! Ang cute niya talaga! Ganda ng hair niya.Bagay na bagay sa kanya. Sabay hawi ni Ryan sa kanyang buhok. . lalo tuloy akong naiinlove. Sinundan ko naman ito ng tingin habang papunta ito sa kanyang upuan. Haaay! Naku Ryan! Wala pa rin sa kanyang nagbago. Isa ka pa ring mala-anghel, walang kupas talaga. . .

            Grabeh! Nahahalata ko siyang tingin ng tingin kay Jhoyce. Ano kaya ang meron sa kanyang wala sa akin? Sana mapansin din niya ako. Sana nga dumating na ang prof. namen at magturo dahil masasaktan lang lalo ako.

           

 Breaktime . . .

            

Lalapitan ko sana si Ryan ng bigla itong lumabas ng pintuan. Sayang naman, gusto ko sana siyang sabayang kumain kasi nalulungkot akong nakikita siayng kumain mag-isa. Kaso ayon!! Ang bilis niyang lumabas ng pinto. As usual na gawain niya . . . Mag-isa at walang kasama. Lalapitan ko sana siya kaso galit naman sa akin yon! Bukod kasi sa maingay ako ay ayaw niya ng babaeng aral ng aral, katulad niya o kaya hindi mahilig sa sports. . Shiit natamaan ako!! Ayaw ko na . . Jowk! Mahal ko siya. pero kung sakaling manligaw sa akin si Ryan ay igigive-up ko ang sports ko. By the way, nalulungkot ako sa kanya. . . .

         Uwian na . . . .

         Nilingon ko si Ryan, pero wala na ito agad. Di ko alam kung may problema ba ito kung bakit umuwi siya agad. Oh! Kaya naman ay gusto niya lang mapag-isa. Umuwi na ako at nakalarawan pa rin ang mukha ni Ryan sa akin. .

END OF CHAPTER ONE …

  <abangan ang next chapter>

Love Behind the Letters :))

       

[ First part ng story ko sa Wattpad ]

Dear: Jhoyce

         

        Grabeh ka !!! kaw na nga lang ang nag-iisa kong crush, sinaktan mo pa ako. Akalain mo yun .. harap-harapan ko nagawa mo pang lumandi sa boyfiend mo.. respeto lang naman oh !!.. haaayy !! sa bagay,, bakit naman ako nag-iilusyon ?  CRUSH lang pala kita .. wala naman pala tayong ugnayan sa isa’t-isa ni wala ka ngang pake kung anu mang effort ang gawin ko sayo maski iparamdam ko sayo na mahal kita .. wala ka parin magiging imek ( :] ) !! kahit minsan nga minsan ginawa ko naman ang lahat para mahalin ako ay wala ka man lang ipinaparamdam. Minsan nga nigiti man lang ay hirap mong bitiwan .. ee .. yung puso mo pa kaya na effort ko di mo pa ma-appreciate. Alam mo ba nagseselos ako sa bawat nakikita ko kayong nagtatawanan, sa bawat kilitian na tuwang-tuwa kayo, halos wala na ngang bukas ang pagtawa nio ei.. lalo pa akong nagselos sa tuwing mapapadpad ang kamay ng B.F mo sa likod mo habang kasama mo siya. Lalo pa kaya nang tuwing naririnig kong matamis mong binibigkas ang salitang MAHAL KITA <//3. Wasak-na-wasak ang puso ko pilit mong dinudurog na parang tinatapakan mo. Wow huhang drama ko noh !? kasi ginagawa ko to para sayo ..

            

         Sige, hahayaan na lang kita sa kanya, magpaparaya na ako basta para sayo. Pipilitin kong kalimutan ang lahat. Kunwari wala akong nakita at narinig. At kunwari isa lamang itong panaginip na dapat nang burahin.. Pipilitin ko ring umibig sa iba nang sa gayon ay makalimutan rin kita. Sana maging masaya ka sa kaniya at kalimutan mo na rin na may isang taong nagmamahal sayo.

           

    Crush, nandito lang ako huh !! kung sakaling makaranas ka ng kalungkutan at kailangan mo ng isang pagmamahal ay nandito lang ako, remember, I’m here beside you. To support and to be your good friend. Hihintayin ko ang oras na lalapit ka at hihingi ng tulong sakin. Basta LOVE KITA. Kung sakaling kailangan mo ako at kailanagan mo ng pagkalingang isang lalaki ay maghihintay ako araw-araw Kung saan una tayong nagkita. Lagi mong tatandaan na MAHAL NA MAHAL KITA <////3..                                                                                                                                                 God bless you J ..                                                                                                                                   

-Ryan Aban-

Salot sa Lipunan :]

Salot sa Lipunan

                                                                                     

Kapal ng Mukha.

Kapal ng Apog.

Maninirang Puri.

Sarap sunugin ng buhay.

     Kadalasan may mga tao na talaga naman ANG KAPAL NG MUKHA, yung tipong DI NA NAHIHIYA. Grabe! hindi niya alam na sumusobra na siya. Hindi man lang niya maramdaman. ANG KAPAL NG APOG NIYA ! Sarap SUNUGIN NG BUHAY ! [pero masama yun] iba na lang sarap Suntukin ang bituka ee. [mahirap rin pala]. I’ll never expect to my friend na plastikin niya ako. Sa bagay FRIEND lang naman kami. Pero hindi rin ee. Akalain mo yun ! mali-mali yung pinagsasabi niya! Shit ! na Dila yan , sarap punitin. Dahil sa kanya di ko makalimutan ang lahat ng nangyari nung araw na yun !. November 30 Plastik was born. Wag sanang tularan ng mga tao sa mundo dahil isa siyang SALOT SA LIPUNAN.

Buti  na lang may mga iilang tao pa sa buhay ko na naging totoo kong kaibigan. Reniel, sa pagkakaalam ko nakilala ko siya sa isa kong kaibigan na si Karen. Pero salamat naman sa Diyos napalapit ako sa kanya at naging mabuti naman siyang kaibigan. Hindi ikakaila sa kaniya na isang MABAIT, MAY APPEAL  AT  TALAGANG MAPAGKAKATIWALAAN. Haaay !! buti na lang isa siya sa naging kaibigan ko. sa katunayan isa siya sa mga pinagmamalaki ko. talentado at higit sa lahat hanap niya "ang babaeng magpapatibok ng kanyang puso araw-araw" . heheeh .. di ba reniel ? I know na kung sino man ang babaeng magpapatibok sa puso mo ay dahil mo, hindi PLASTIKA ah.. heheh .. bokabularyo ko na tuloy ang salitang plastikan.. heheh .. sorry ah pero lagi ko kasi naaalala yung araw na yung ei .. 

Isa pa, si Jhoyce..  wala akong masabi sa kanya kundi  MABAIT, MATULUNGIN, MAPAGBIRO AT MAGANDA daw?. Baka nga ? marami naman kasing nagkakagusto sa kaniya ee. Sa totoo lang dati rin niya akong tagahanga pero ayun !! nagbabago rin naman ang panahon. Simple lang naman  siya pangarap lang naman niya ang maging isang model ng mga damit. Pangarap ring magkaroon ng isang business. heheh .. Alam niyo ba mga Boys.. She’s Looking for a guy who will respect  and love her. She don’t want also haters. She also said that her attitude is based on how you treat her. Ang mga lalakeng napapaibig niya at napapamahal niya ay talaga namang napaka-Swerte. Lalo na si Jervin .. Gosh !! He’s CUTE, MABAIT and VERY SIMPLEle. Malambing na jowa ! sa totoo lang kung makakasama mo siya ? mapapahanga ka rin niya. Byt he way, Jhoyce is really a true Friend For me. Sa totoo lang simula pa lang pagkabata ay kami na magkasama. Kinder palang kami partner na kami sa sayw na "pearly shell" .. heheh ..  sumayaw sa scul na naka-diaper at higit sa lahat ay mamroblema sa mga magulang na katulad din ng mga naranasan niyo. Simple lang naman ang pagkakaibigan namin. laging nagkikita kung may time. pero solid kapag nagkita kami bawing-bawi ang mga arw na hindi kami nagkita. ayon kami !! Halos sasakit ang tyan mo sa katatawa. ikaw na nga lang susuko sa katatawa ei .. that's the real meaning of real friend :)

Alam mo na !? kung di dahil sa kanilang tatlo wala akong inspirasyon. walang dahilan kung bakit nagiging masaya ako sa araw-araw na ginawa ng diyos. Buti na lang nandiyan sila. We Hate haters but We  more than hate plastik !! Sila lang naman kasi ang sumisira ng lipunan at dapat binubura sila mundo. Sila ang mga anay na patuloy na sisira sa magandang mundo na nilikha ng diyos. haaay !! the good thing is their are the one who pushed me to do right things.

Haaay !! pero alam mo kung ano ang mas tamang gawin sa kanila? Ang tumahimik na lang tayo at hayaan na lang ang diyos ang kumilos para sa kanila. At first, hindi naman talaga natin kailngang gumanti e. kailangan naten ay pag-unawa sa kanila dahil kahit kailangan para sakin hindi nanalo ang kabutihan. Next is, Di nila alam ang kanilang ginagawa. Third, hindi tayo ang diyos na pwedneg gumanti sa kanila. Isa lamang tayong nilikha niya. At nilikha niya tayo para sa isang misyon. Isang mahalagang misyon at hindi para mag-aksaya ng panahon para sa kanilang mga papansin. Okey !! thank you !!

                                                                                                 -RYAN ABAN-